Remembrem-nos lo temps que passèrem amont,
Revisvolem un pauc nòstra vida del Front
E sosquem un moment, coma après la batalha…
Digatz-me s’ausissètz pas encara la mitralha
Que de resson en resson sembla tornar venir
Estiflar a nòstre entorn plus dolent qu’un sovenir …
11 de novembre de 1932
Tretze ans qu’ausissiam estiflar las balas, gingolar e petar los obuses al mièg de la mitralha que nos ensordava quand n’espetava pas qualqu’un. Tretze ans d’aquò, qu’un ser, ailàs ! Mai d’un agèt l’apetís copat per una torpilha… Tretze ans que sopavem, aganits, a la clartat de las estèlas quand un de nòstres paures camaradas agèt lo cap espotit per un gròs esclat d’obús que li fasquèt regisclar sa cervèla sul croston de pan que machugavem… Tretze ans d’aquò qu’una fusada en tramblent venguèt getar son lugubre esclaire sus aquel òrre espectacle que nos fasquèt fremesir jusqu’a la meula dels òsses […]
Buve a la santat de nòstres enfants per que lo cèl lor esparnhe l’orror d’una altra guèrra.
11 de novembre de 1931
La guèrra ! Aquò’s aquò ! Dins los camps de batalha
Que d’òmes an cremat, ailàs ! coma de palha
Dont avèm pas plus vist las cendres ni lo fum. […]
Celebrem aquel jorn de Glòria e de Misèra
E trinquem a la patz en maudiguent la Guèrra !
11 de novembre de 1932
Joseph Vaylet, « Cridals », novembre 2017